Volio je oktobar

Volio je oktobar

Volio je oktobar, ranu jesen
miris kiše omamljen listom
Trgajuć puteve tek zanesen
koračali smo ulicom istom

Volio je jake kiše slušati u hodu
jarke boje naslikavao bi letom
Slaveći sopstvenu slobodu
što nije rob ovom svijetu

Volio je sve nijanse smeđe
u kovitlac s' vremenom da pređe
Noge mu zasute pjeskom vrelim
Ja zapravo taj oktobar u njemu želim.

Miriše na izazvane kiše,
niko tako nije mogao da miriše,
na plodove sazrele, kasne
u očima mu dječije basne

Volio je oktobar, zasut put lišćem,
gledat' kako travu mraz pritišće
Ruke mu, grane kestena
odsjekli jednog kasnog septembra.

Oči mu, svodove divljih rijeka
popila plima i osijeka
Usne mu, leden temeljac kamen
ohladila ljeta koja i sad rane

Volio je oktobar, jesen...
Ni sad ne smijem,
priznat' ma ni ptici
to mrtvilo sunca na ulici.

Svetlana Pejić